Η κατοχή των δύο αξιωματικών (εναντίον Α & Ι ή Ι & Ι του αντιπάλου ) είναι ένα σημαντικό στρατηγικό στοιχείο , το οποίο μπορεί να εξασφαλίσει την υπεροχή και να κρίνει την έκβαση της παρτίδας.

Βασικές προϋποθέσεις για την αξιοποίηση του στρατηγικού αυτού στοιχείου είναι η ύπαρξη (ή η μελλοντική ύπαρξη) ανοικτού κέντρου και η ύπαρξη πιονοδομών και στις δύο πτέρυγες. Συνεπώς η κατοχή των δύο αξιωματικών δεν εξασφαλίζει πάντοτε την υπεροχή. Μόνο έπειτα από προσεκτική εξέταση του σχηματισμού των πιονιών και του κέντρου γενικότερα, μπορούμε να αποφανθούμε για την πραγματική τους δύναμη ή αδυναμία.

Οι περισσότεροι σκακιστές έχουν μία ιδιαίτερη προτίμηση στους δύο αξιωματικούς, ανεξάρτητα από τις ιδιαιτερότητες της θέσης. Το φαινόμενο αυτό έχει την εξήγησή του. Ένας στρατηγικός σκακιστής μπορεί πιο εύκολα να «φτιάξω» μία κατάλληλη θέση για να τους εκμεταλλευτεί, παρά μια θέση για δύο ίππους. Όμως, θα πρέπει να επαναλάβω ότι η ψυχή της παρτίδας, δηλαδή τα πιόνια (τοποθέτηση, δομές), θα καθορίσουν κατά πόσον οι δύο αξιωματικοί αποτελούν πλεονέκτημα ή μειονέκτημα.

Οι δύο αξιωματικοί (όταν φυσικά ισχύουν οι προϋποθέσεις που αναφέρθηκαν) μπορούν να αξιοποιηθούν, είτε στο μέσο της παρτίδας είτε στο φινάλε.

Στο μέσο, κυριαρχούν σε πολλά τετράγωνα και από απόσταση, με συνέπεια τον έλεγχο της θέσης και την πιθανή δημιουργία επίθεσης, είτε κατευθείαν στον αντίπαλο βασιλιά, είτε σε άλλες αδυναμίες. Επίσης μπορούν να «συμπιέσουν» τα αντίπαλα κομμάτια και να δημιουργήσουν ισχυρά και άλυτα προβλήματα, ακριβώς λογω της εμβέλειάς τους, η οποία τους επιτρέπει είτε να μετακινούνται ταχύτατα είτε να ελέγχουν και να επιτίθενται από απόσταση.

Στο φινάλε η δύναμή τους είναι αποφασιστική, αφού η απ ουσία ικανοποιητικού αριθμού αμυντικών κομματιών του αντιπάλου τους επιτρέπει να έχουν την πλήρη κυριαρχία της θέσης. Με τους κατάλληλους ελιγμούς, τα αντίπαλα κομμάτια περιορίζονται και οι αδυναμίες ή τα σημεία πρόσβασης γίνονται εμφανή και συνεπώς εκμεταλλεύσιμα.

Όπως σε όλα τα στρατηγικά στοιχεία, τα όρια μεταξύ επιτυχίας και αποτυχίας δεν είναι πάντα ορατά.

Από το βιβλίο του Στράτου Γρίβα "Σκακιστική Προπόνηση"